Θύμησες...

   Άλλοτε όμορφες, ευχάριστες, αφήνοντας ένα χαμόγελο ν΄απλωθεί στο πρόσωπό σου κι άλλοτε άσχημες,  θλιβερές, κάνοντας ένα δάκρυ να κυλήσει. Παραμονεύουν πάντα όταν προσπαθείς απεγνωσμένα ν΄ αντιστρέψεις για λίγο την πορεία του Χρόνου, για να καταλήξεις να παίζεις -τελικά- το δικό του βασανιστικό παιχνίδι... 

Η τέταρτη διάσταση*

Η νύχτα κυλά νωχελικά τα βήματά της

και του κεριού τ΄αδύναμο το φως

με δέος τρεμοπαίζει  στ΄ απόβρεχου το μυρωμένο αγέρι.

Είν΄ η στιγμή που από του ίσκιου τα τεχνάσματα

αντλούν  ζωντάνια  κι ανασαίνουν

  μύρια της νύχτας πλάσματα γλαυκά,

σωστά κεντήματα ατλαζένια.

Είν΄ η στιγμή που ο Χρόνος, ο ατέρμονας , αλλάζει ρου

και σ΄ οδηγεί σε Χώρους γνώριμους, του παρελθόντος.

Συνειρμικά, περνάς από τη φλόγα τούτη του κεριού

στη δάδα του κατακτητή, που ανάλωσε ό,τι  πόνεσες

και μέσα σου φουντώνει αβυσσαλέα η εκδίκηση.

Τη Δαρδανίδα**  σκέφτεσαι, που αφήκες πίσω σου

ατείχιστη, απροστάτευτη, της λήθης τρόπαιο!

Των Δαναών τον ανελέητο κλοιό λογάσαι  και το ολέθριο άτι…

  …Φύσα αγέρα… Την καταλύτρα φλόγα, σκόρπα την στα πέρατα

και σκέπασε με τ΄ άρωμα το λάγνο απ΄ τα λούλουδα

τις θύμησες που αναμόχλεψε ο Χρόνος…

---

*Τέταρτη διάσταση του Χώρου: ο Χρόνος (κατά τη Θεωρητική Φυσική)

** Δαρδανίδα (πόλη του Δαρδάνου) :  η Τροία