Κατά την ελληνική μυθολογία, ο ενδέκατος άθλος τον οποίο έπρεπε να κάνει ο Ηρακλής (με εντολή του Ευρυσθέα), ήταν να πάρει τα "μήλα των Εσπερίδων": τους χρυσούς καρπούς που είχαν τα δέντρα που βρίσκονταν στον κήπο των θεών, στη χώρα του Άτλαντα. Και για να μην κλαπούν οι χρυσοί καρποί, η Ήρα ανέθεσε τη φύλαξή τους στις νύμφες Εσπερίδες και στον δράκοντα Λάδωνα, που είχε εκατό κεφάλια.
Αντί να επιχειρήσω να μιμηθώ τον άθλο του ημίθεου (ποιός τα βάζει τώρα με έναν εκατοκέφαλο δράκοντα;..) βρέθηκα στην οδό Εσπερίδων που οδηγεί έξω από την πόλη της Άρτας σε μια περιοχή κατάφυτη κυρίως από δέντρα με εσπεριδοειδή.
Εκεί αντίκρισα έναν πλάτανο λουσμένο στο φως του φθινοπωρινού ήλιου, λίγο πριν τη δύση του.
Εκεί αντίκρισα έναν πλάτανο λουσμένο στο φως του φθινοπωρινού ήλιου, λίγο πριν τη δύση του.
Φθινόπωρο και ηλιοβασίλεμα συνωμότησαν κι έδωσαν μια μαγική "χρυσή" απόχρωση στα φύλλα.
Η θέα των "χρυσών φύλλων" είναι εντυπωσιακή, τόσο στη φυσική τους απόχρωση,
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου