Κυριακή 22 Απριλίου 2012

"Μια κατάσταση δε μπορεί να καλυτερέψει, αν γράψεις γι΄αυτήν ένα ποίημα!"

"Μια κατάσταση δε μπορεί να καλυτερέψει, αν γράψεις γι΄αυτήν ένα ποίημα!" (από το βιβλίο "Μία Ημέρα" του Ντέιβιντ Νίκολς). Αν όμως είναι η ομορφότερη κατάσταση που έχεις βιώσει, έχεις υποχρέωση να της το ανταποδώσεις, γράφοντας γι΄αυτήν ένα ποίημα...  

                             Φυγή
                                                                                                               Στην Ιωάννα
Φεύγω . Υπόσχομαι ότι ποτέ δε θα με ξαναντικρίσεις πια.
Και φορτικός αν έγινα κάποια στιγμή, άθελά μου, ασυνείδητα το έκανα,
παρασυρμένος στου όνειρου τη δίνη, στου έρωτα την τρέλα. 
  
Πολλά είναι εκείνα που μπορώ να αριθμήσω και που σε σένα όλα τα χρωστώ:
ονείρατα του ξύπνιου και του ύπνου, που δε θα ζωντανέψουν,
τραγούδια που έγραψα και που δε μ' άκουσες να σου τα ειπώ,
σχέδια και εικόνες που δεν πρόκαμα να ολοκληρώσω,
μια αγάπη, μια ολάκερη ζωή, που δε θα τη γευτώ.

Φεύγω.    Είναι η ώρα...
Πιότερο σκληρό δεν είναι, απ΄το να  ξέρεις πως "να φύγεις" πρέπει        
και πιο σημαντικό δε λογαριάζεται, απ΄ το να ξέρεις πότε να το κάνεις πράξη:
προτού  τον  άλλονε  κουράσεις και πριν  από  τούτον  κουραστείς.

Λόγια πολλά ακούγονται, συνήθως, την ώρα του αποχωρισμού  
και άλλα τόσα αφήνονται να τυλιχτούν μες στη βουβή της σιωπής αγκάλη.
Λοιπόν, μην περιμένεις ν΄ ακουστεί από μένα
πως "η καρδιά μου θα πάψει πια από τώρα να κτυπά".
Νεκρός ήμουν απ' την ώρα που αφέθηκα στην πιο γλυκιά αρπάγη:
του έρωτα του πιο θανατερού, του ανείπωτου καημού.

Μα όχι! Στον εαυτό μου δεν μπορώ ποτέ να συγχωρήσω
ν΄ αφήσω πίσω ν΄ απομακρύνεται η δική μου η σκιά.
Την πλάτη δεν μπορώ να σου γυρίσω,
σάματις  να έκρυβα το δάκρυ  που κυλά. 
Εδώ, μπροστά σου θα σταθώ... Κατάματα θα σε κοιτάζω
ώσπου στο τέλος, εσύ  στου ορίζοντα το βάθος θα χαθείς.