Τρίτη 29 Ιουλίου 2014

Ένας καφές "στο πόδι"

  Με τη φράση:  θα πιω έναν καφέ "στο πόδι", εννοούμε πως θα πιούμε βιαστικά έναν καφέ, του οποίου -συνήθως, λόγω έλλειψης χρόνου- η ποιότητα  δεν είναι η καλύτερη δυνατή.
  Αυτό, πάντως, δεν ισχύει στην περίπτωση του "Cafe do Brasil", που σερβίρει μια εντυπωσιακή -σε αισθητική και ποιότητα παρεχόμενων υπηρεσιών- καφετέρια της Πρέβεζας.    Άλλωστε το τραπεζάκι της φωτογραφίας δεν έχει ένα, αλλά δύο πόδια... παπουτσωμένα μάλιστα!   

Σάββατο 26 Ιουλίου 2014

Τρίτη 22 Ιουλίου 2014

Ηλιοβασιλέματα γεμάτα ψευδαισθήσεις

 Οι στίχοι της Ευτυχίας Παπαγιαννοπούλου κι η μουσική του Μανώλη Χιώτη μιλούν για "Ηλιοβασιλέματα γεμάτα αναμνήσεις". 
   Εγώ τολμώ να συμπληρώσω: "και ψευδαισθήσεις": το καθρέφτισμα πάνω σ' ένα τζάμι είναι αρκετό...

Κυριακή 20 Ιουλίου 2014

Eυωδιές και γεύσεις αλλοτινές

    Πίσω από το κάστρο της Άρτας, "στη σκιά του ρολογιού", όπως λέει ο Γιάννης Καλπούζος υπήρχε ο "φούρνος της Χαρωνούς" (εικ : ομότιτλη ελαιογραφία σε μουσαμά, του Δ..Βαφιά). 
    Σε πείσμα των ηλεκτρικών/πετρελαιοκίνητων φούρνων, που έκαναν ραγδαία την εμφάνισή τους τη δεκαετία του '70, ο φούρνος αυτός συνέχιζε να σιγοψήνει με ξύλα, μαγεύοντας όλη τη γειτονιά με το μοσχοβόλημα των φαγητών που έφερναν οι νοικοκυρές για ψήσιμο. Κι όταν σίμωναν Χριστούγεννα ή Πάσχα,  ε! τότε ήταν που κυριολεκτικά μεθούσες από τα μελομακάρονα, τους κουραμπιέδες και τα κουλουράκια κι ένιωθες διπλά χαρούμενος, αφού στη γιορταστική ατμόσφαιρα συνεισέφερε καθοριστικά η όσφρηση, προετοιμάζοντας τη γεύση να απογειώσει τις αισθήσεις και τα συναισθήματα.
   Με τον καιρό, ο μοντέρνος τρόπος ζωής που έκανε τα πάντα "εύκολα", αλλά κι απάνθρωπα, έμπασε έναν φούρνο σε κάθε σπίτι... Μόνο που αυτός δε μοσχομύριζε σαν τον φούρνο της Χαρωνούς, που αθόρυβα κι απλόχερα σκορπούσε ακόμη ευωδιές κι έκλεβε τις γευστικές εντυπώσεις με  τη μαστοριά του ψησίματος. 
   Ώσπου μια μέρα, η στοίβα με τα ξύλα τέλειωσε και το γραφικό πορτάκι που άνοιγε για να παραλαμβάνει και να παραδίδει τα ταψιά, σφάλισε για πάντα...
   Το κτίριο αφέθηκε στην εγκατάλειψη και η προειδοποιητική ασπροκόκκινη λωρίδα βάλθηκε ν΄ απομακρύνει τους περαστικούς, αποτρέποντας την προσέγγιση στο ετοιμόρροπο κουφάρι του φούρνου, εξανεμίζοντας παλιές μοσχοβολιές, διαλύοντας αναμνήσεις και φράζοντας ερμητικά την είσοδο στον -άχρηστο για τα νέα ήθη- κόσμο τους...      

Τετάρτη 16 Ιουλίου 2014

Άκρη δεν έχει ο ουρανός...

   Η πρόγνωση της Μετεωρολογικής Υπηρεσίας ανέφερε: "Αυξημένες νεφώσεις με πιθανές πρόσκαιρες τοπικές καταιγίδες, τις απογευματινές ώρες". 
  "Ευκαιρία για κάποιο φωτογραφικό θέμα ηλιοβασιλέματος στις λιμνοθάλασσες του Αμβρακικού", σκέφτηκα. Όμως: "Άκρη δεν έχει ο ουρανός, αρχή δεν έχει η δύση..."  (www.youtube.com/watch?v=Di06ZrhjpIc)

Δευτέρα 14 Ιουλίου 2014

Το δειλινό

Το δειλινό ξαπλώνεται στης γης την αγκαλιά και τα πουλάκια πέταξαν δειλά μες στη φωλιά
Κάποια γαλήνη μαγική στην πλάση όλη κρατά κι η νυχτερίδα βιαστική εδώ κι εκεί πετά
Ο γκιώνης από μακριά μονότονα λαλεί και μέσ' απ΄ τα φυλλώματα τη νύχτα προσκαλεί
Το φως σε λίγο σβήνεται, το σκότος αρχινά και μέσ' την ήσυχη νυχτιά ο γρύλος τραγουδά 
Ξεν. Αστεριάδης    

Κυριακή 13 Ιουλίου 2014

Το φεγγάρι είναι κόκκινο

Το φεγγάρι είναι κόκκινο, το ποτάμι είναι βαθύ
κι η αγάπη μου στα χέρια σου είναι κάτασπρο πουλί.

Το φεγγάρι είναι πράσινο, το ποτάμι είναι γαλάζιο
έλα αγάπη μου και χόρεψε ίσα μ’ αύριο το πρωί.

Το φεγγάρι πήγε κι έπεσε στο ποτάμι το βαθύ
κι η αγάπη μου κιτρίνισε σαν τη φλόγα στο κερί.

Έλα αγάπη μου και χόρεψε ίσα μ’ αύριο το πρωί
                                             (Μάνος Χατζιδάκις - www.youtube.com/watch?v=Hl0N0bYS3i4)

Παρασκευή 11 Ιουλίου 2014

Ηλιακές ...κηλίδες

    Ηλιακές κηλίδες, κατά την Αστρονομία, είναι παροδικά φαινόμενα που εμφανίζονται στην επιφάνεια του Ηλίου κι έχουν μορφή μικρών ή μεγαλύτερων σκοτεινών περιοχών. Επειδή η άμεση παρατήρηση των ηλιακών κηλίδων με γυμνό μάτι προκαλεί βλάβες στην όραση, μπορεί να γίνει έμμεσα με χρήση ειδώλων του Ηλίου, τα οποία νομίζω ότι παρουσιάζουν ενδιαφέρον, ακόμη κι όταν δεν υπάρχουν πραγματικά ηλιακές κηλίδες...

Τετάρτη 9 Ιουλίου 2014

Ο ακροβάτης

   Στη σέλα, όπως και στο ντουλαπάκι του τιμονιού μιας εγκαταλελειμμένης μηχανής (Vespa, όσο μπορώ να εκτιμήσω) έχουν κάνει κατάληψη κάποια φυτά (οι γνώσεις μου στη Φυτολογία είναι ακόμη φτωχότερες). Ο κούκλος της φωτογραφίας έβαλε τα καλά του και θέλησε να κάνει μια βόλτα με τη μηχανή, αλλά μόλις κάθισε, τα αγκάθια τον έκαναν να τιναχτεί από τη θέση του και για να μην φανεί το πάθημά του, προσπάθησε να με εντυπωσιάσει με τις ακροβατικές του ικανότητες...

Δευτέρα 7 Ιουλίου 2014

Κάτω απ' τον ήλιο της Ροδιάς

   Τα νερά στη λιμνοθάλασσα της Ροδιάς (Αμβρακικός κόλπος) είναι ήρεμα. Η μικρή πέτρινη προβλήτα δεν έχει σκοπό να προστατέψει τις ψαρόβαρκες, αλλά να τις βοηθήσει να αράξουν και να ξεφορτώσουν τα ψάρια στην ξύλινη "ράμπα". Η προστασία, όμως, που προσφέρει το δέντρο από τον καυτό ήλιο του καλοκαιριού, είναι ανεκτίμητο δώρο για τους ψαράδες. Εκεί θα επισκευάσουν τις βάρκες, θα μπαλώσουν τα δίχτυα, θα ξεκουραστούν και θα ονειρευτούν την αυριανή, καλύτερη ψαριά τους.      

Παρασκευή 4 Ιουλίου 2014

Αερικό

   "Βγήκα στο δρόμο μια βραδιά...", όπως έλεγε ο Νίκος Γκάτσος. Με τύλιξε στη σαγηνευτική της αγκαλιά με χρώματα κι αρώματα που ποτέ τους δε θα ξεθωριάσουν, αφού ανακτούν την ικμάδα τους όταν η νύχτα αρχίσει να πέφτει...
   ...Έχουν περάσει χρόνια από τότε που έκλεισε το μπιστρό-μπαρ "Αερικό", κοντά στο παλιό Νοσοκομείο Άρτας. Κι όμως, στο εσωτερικό του, μια γυναικεία μορφή επιστρέφει με τον ερχομό της νύχτας.
   "Αερικό, αερικό λένε την κόρη που αγαπώ" και με το πέρασμά της ανοίγει την πόρτα κι αφήνει το μαϊστράλι να φυσήξει δροσερό.      

Τετάρτη 2 Ιουλίου 2014

Αγρύπνια

"Αγρύπνια"
Όταν βραδιάσει δεν υπάρχουν πια οι φίλοι.
Στρίβουν στη μισοφωτισμένη πάροδο 
στα νύχια φεύγουν με το πρώτο τυχαίο κλείσιμο των βλεφάρων.
Μένουμε οι δυο με τη σκιά μου
ν’ αφουγκραζόμαστε τον ύπνο των γειτόνων.
Στο θίασο των νυχτερινών τραγουδιστών
ένας βραχνός, ένας ερωτευμένος
ο άλλος έξη μήνες άνεργος.
Κάποιος περαστικός ζητά φωτιά κι ανάβει.
 Φ. Κωστομητσόπουλος,
(«Επιθεώρηση Τέχνης», τ. 127, Αύγουστος 1965, σελ. 54)