Τρίτη 28 Αυγούστου 2012

Αναφορά σμήνους

    Λαμβάνω την τιμή να σας αναφέρω κύριε σμηναγέ: δύναμη σμήνους 22, άπαντες παρόντες 
    

Κυριακή 26 Αυγούστου 2012

Όνειρο Καλοκαιρινών χρωμάτων

    Καλοκαίρι σαν το Ελληνικό, δεν υπάρχει άλλο! Τα λόγια αποδεικνύονται πολύ φτωχά για να περιγράψουν τη μεγάλη ποικιλία χρωμάτων που απλόχερα σκορπίζει και των συναισθημάτων που εκείνα γεννούν. Αυτήν την εποχή, λοιπόν, κάθε γωνιά της Ελληνικής γης γίνεται ο καμβάς όπου απλώνεται κι αναμειγνύεται ιδανικά το γαλανό της θάλασσας και τ' ουρανού, κάτω απ΄το αστραφτερό λευκό του ήλιου.
    Μα και το πυρωμένο χώμα της γης δε δυσανασχετεί με την υστέρησή του σε χρωματική λάμψη, αφού λίγα μέτρα πιο κάτω απλώνεται η λευκόχρυση αμμουδιά.   









     Απέραντο το πέλαγος κι αμέτρητες οι  παραλίες που δίνουν τη δυνατότητα στον επισκέπτη να χαρεί τη δροσιά και να επιδοθεί σε πολλές θαλάσσιες αθλητικές δραστηριότητες.



    Και δυο βράχια, που έχουν βουτήξει στη θάλασσα να δροσιστούν, μεθυσμένα από τις ομορφιές που τα περιβάλλουν, ζωντανεύουν από το απαλό χάιδεμα του κύματος και σιγοτραγουδούν:
Αν θυμηθείς τ' όνειρό μου σε περιμένω να 'ρθεις
μ' ένα τραγούδι του δρόμου να ρθεις, όνειρό μου
το Καλοκαίρι που λάμπει τ' αστέρι, με φως να ντυθείς

Παρασκευή 24 Αυγούστου 2012

Δαντέλες στα βράχια

   Το αφρισμένο κύμα άφηνε επί χρόνια πάνω στο βράχο την αρμύρα της θάλασσας. Ο μανιασμένος αέρας που φυσούσε αδιάκοπα σφυρίζοντας, συνεργάστηκε συνομωτικά με τον καυτό καλοκαιρινό ήλιο, λαξεύοντας περίτεχνα με υπομονή και φαντασία το ασβεστολιθικό πέτρωμα, δίνοντάς του μορφή δαντέλας με λουλούδια. Κι η φύση φρόντισε να ολοκληρώσει τη διακόσμηση αυτής της πέτρινης δαντέλας, μ΄ ένα ζωντανό λουλούδι στο κέντρο της.

Πέμπτη 23 Αυγούστου 2012

Δίψα για Ελληνική θάλασσα

    Ιδιαίτερα θερμό είναι το φετεινό Καλοκαίρι, του οποίου διανύουμε τις τελευταίες μέρες (ημερολογιακά μόνο, γιατί τόσο πολύ μας αγάπησε και το αγαπήσαμε, που αποφάσισε να παρατείνει την κλιματολογικά πραγματική διάρκειά του).  Μα όση ζέστη κι αν κάνει, η Ελληνική θάλασσα σε ξεδιψάζει με τη δροσιά και τα έντονα χρώματα που σου προσφέρει.

Κυριακή 19 Αυγούστου 2012

Ένα "Hippie" Τwingo

    Το Χειμώνα του 1948 η γαλλική αυτοκινητοβιομηχανία Citroën προωθεί στην αγορά ένα μοντέλο που θα έμενε στην ιστορία: το 2CV. Το μικρό, οικονομικό, με χαμηλή και σταθερή τιμή αγοράς αυτοκίνητο, μαγνητίζει τα βλέμματα με το απλό κι ασυνήθιστο design, το οποίο παραπέμπει στο ύφος της σχολής Bauhaus κι αποκτά φανατικούς φίλους σε όλο τον κόσμο, φυσικά και στην Ελλάδα. Το 2CV (το όνομά του "deux chevaux"=«δύο ίπποι», υποδηλώνει πως πρόκειται για όχημα 2 φορολογήσιμων ίππων), θα γίνει σύμβολο μιας εποχής, αλλά και ενός συγκεκριμένου τρόπου ζωής, εκφράζοντας την ανάγκη για εύκολη και οικονομική πρόσβαση μέσα και -κυρίως- έξω από την πόλη.
    Συνταξιδεύοντας στο άρμα του χρόνου με το κίνημα των Hippies, το αυτοκίνητο αυτό με την αντισυμβατική εμφάνιση θα ταυτιστεί μαζί τους, καθώς μοιράζεται με τα "παιδιά των λουλουδιών" κάτι από την φυσιολατρική-φιλειρηνική ιδεολογία και τις μινιμαλιστικές τάσεις τους (φωτογραφία: http://pins2cvcitroen.wifeo.com/).  
    Το ριζοσπαστικό αυτό μοντέλο παραμένει ως κάτι περισσότερο από μια απλή μόδα μέχρι το 1990, οπότε αποσύρεται από τη γραμμή παραγωγής. 
    Φαίνεται, όμως, ότι "το αίμα, νερό δε γίνεται": άλλο ένα γαλλικό αυτοκίνητο, το Twingo της Renault (που κι αυτό τράβηξε τα βλέμματα πάνω του με την ασυνήθιστη σχεδιαστική γραμμή του) θα αναλάμβανε να συνεχίσει την ένδοξη πορεία του "ομοϊδεάτη" του, 2CV. Του λόγου το αληθές αποδεικνύει αυτό το "Hippie" Τwingo: φορώντας τα χρώματα της αμφισβήτησης και κατάφορτο από λουλούδια, προσχώρησε στο κίνημα των "παιδιών των λουλουδιών", έστω κι αν είναι ... εγγονός τους.

Παρασκευή 17 Αυγούστου 2012

Λάφυρα του χρόνου

      Συνεχής, άναρχος και ατελεύτητος! Αμείλικτος με όλους, ο χρόνος αφήνει ανεξίτηλα τα σημάδια του περάσματός του σ΄ανθρώπους, ζώα κι άψυχα αντικείμενα.  Ανήμπορος να επέμβεις στη ροή του, περιορίζεσαι στο να επινοείς κατά σύμβαση "σημεία αναφοράς" και "μέτρα", για να αποτιμήσεις ποσοτικά το πέρασμά του και να αναγνωρίζεις κατ΄εκτίμηση ποιοτικές μεταβολές, που αφήνει πίσω το φθοροποιό του έργο.  
     Κι είναι στιγμές -πάντα με όρους του δικού του παιχνιδιού- που ανασύρεις απ΄το σεντούκι των αναμνήσεων κάποια σημάδια που σου δίνουν την ψευδαίσθηση πως τον σταμάτησες, ότι τον νίκησες και τον ανάγκασες να γυρίσει τη φοβερή του ρότα. Σύμμαχος ιδανικός σ΄αυτήν την απέλπιδα προσπάθεια αναδεικνύεται η φωτογραφία.
    ...Δυόμιση δεκαετίες πριν, η πιο πυκνοκατοικημένη περιοχή της σημερινής Άρτας -το "Τρίγωνο"- δεν είχε αυτή τη μορφή: στη θέση του υπήρχαν περιβόλια με εσπεριδοειδή που μοσχοβολούσαν την Άνοιξη κι όπου αμέτρητα αηδόνια κελαηδούσαν δίπλα στο αρδευτικό αυλάκι. Όλη η περιοχή καλύπτονταν από πυκνή θαμνώδη βλάστηση, στην οποία έβρισκαν κρυψώνα ακόμα κι αλεπούδες.
     Εκεί, λοιπόν, πίσω από την οδό Κομμένου στο ύψος του -μετέπειτα- 7ου Δημοτικού Σχολείου, έστεκε μια πετρόχτιστη αγροικία, που χρησίμευε περισσότερο ως αποθήκη των αγροτικών προϊόντων κι εργαλείων. Τον φορτωμένο από κισσό κι αγράμπελη τοίχο της αυλής, στόλιζε μια όμορφη αψίδα στην είσοδο...
     Η -αναγκαστική- επέκταση του αδηφάγου οικιστικού σχεδίου έκοψε τα δένδρα, ξερίζωσε τους θάμνους, έδιωξε τα ζώα και τα πουλιά, διέκοψε την -άχρηστη πλέον- ροή του αυλακιού. Η αγράμπελη κι ο κισσός δεν έχουν πια πού να στηρίξουν τον αδύναμο κόρμό τους: μια είσοδος αυλής δεν έχει λόγο ύπαρξης σε μια αγροικία που "έπρεπε"(;) να  γκρεμιστεί...
    ...Στιγμές από κάτι που χάθηκε ή χάνεται. Στιγμές που προσπάθησα ν' αρπάξω από το πέρασμα του χρόνου, κρατώντας τις ως ενθύμια ή λάφυρα από την αναμέτρηση μαζί του. Με κωμικοτραγική υπεροψία κι ανωριμότητα, θεώρησα πως τον φυλάκισα σ΄ ένα δισδιάσταστο πλαίσιο! Μικρόμυαλη και ματαιόδοξη επιδίωξη!
    Δεν κατάφερα να αναγνωρίσω πως στη δική του τροχιά -όπου είμαστε καθηλωμένοι- συμβαίνουν όλα, τα σημάδια των δικών του διαστάσεων κουβαλάμε. Αγνόησα πως σ΄αυτόν τον κόσμο ό,τι κληρονομήσαμε, ό,τι είμαστε κι ό,τι με κόπο καταφέρουμε να στήσουμε, τα πάντα του ανήκουν: άβουλα, δικά του λάφυρα, που  επιβεβαιώνουν την αυτονόητα ανυπέρβλητή του παντοδυναμία.

Τετάρτη 15 Αυγούστου 2012

Σιάτιστα, η Αρχοντική

     Σε κάθε γωνιά της Σιάτιστας (έδρα του Δήμου Βοΐου, στο δυτικό τμήμα του νομού Κοζάνης) αναδίδεται μια αίσθηση αρχοντιάς και καλαισθησίας. Οι πολλές και επιτυχημένες επιχειρηματικές δραστηριότητες των κατοίκων της, από τον 17ο μέχρι τις αρχές του 19ου αι. (βιοτεχνία- εμπόριο από και προς την Κεντρική Ευρώπη) φέρνουν μεγάλη οικονομική ευημερία και πολιτιστική άνθηση, κάτι που αντικατοπρτίζεται κυρίως στα πολλά και εντυπωσιακής αισθητικής αρχοντικά.
 
    Xτισμένα από περιπλανώμενες συντεχνίες (συνάφια) Ηπειρωτών και Μακεδόνων μαστόρων, τα αρχοντικά της Σιάτιστας εντυπωσιάζουν με την αρχιτεκτονική δομή και τον πλούσιο εσωτερικό τους διάκοσμο (ξυλόγλυπτα ταβάνια, πολύχρωμα τζάκια, εκπληκτικά βιτρό). Το σχέδιό τους είναι περίπου το ίδιο (επιβλητικά διώροφα σπίτια με ψηλούς πέτρινους τοίχους στην αυλή) όπως και η διαρρύθμιση των εσωτερικών χώρων

     Οι τοίχοι, συχνά επενδυμένοι με ξύλο, είναι κατάμεστοι από ζωγραφικές με ζωηρά, πολύχρωμα σχέδια (λουλούδια, θέματα από τη φύση, ή σκηνές από τη ζωή στις ευρωπαϊκές πόλεις με τις οποίες οι ιδιοκτήτες είχαν εμπορικές σχέσεις)
 
 
 
 
   Οι οροφές είναι στολισμένες με εξαιρετικές ξυλόγλυπτες διακοσμήσεις  
    Από τα 50 αρχοντικά της πόλης (της Πούλκως, του Μανούση, Μαλιόγκα, Τζώνου, Κανατσούλη και Νεραντζόπουλου, Δόλγκηρα -με πλούσιο λαογραφικό υλικό-, η κατοικία των Τσιότσιου και Ντέρου) αρκετά είναι επισκέψιμα, προσφέροντας ένα μαγευτικό ταξίδι στο λαμπρό παρελθόν της αρχοντικής Σιάτιστας.

Δευτέρα 13 Αυγούστου 2012

Η "ψυχή" του πλάτανου

     Πλάτανος: μεγάλο φυλλοβόλο δέντρο που συναντάται στις όχθες των ποταμών και γενικά σε υγροτόπους, μαρτυρώντας την ύπαρξη νερού σε μια περιοχή. Αιωνόβιο δένδρο (παραδόσεις για τον πλάτανο του Ιπποκράτη στην Κω, του Αλή-πασά στη γέφυρα της Άρτας κ.ά.), συνδεδεμένο στη σκέψη όλων με τη μεγάλη σκιά που απλώνει και με τη δροσιά που χαρίζουν τα κλαδιά του, όπου κουρνιάζουν εκατοντάδες πουλιά. Και σε μια σκιερή γωνιά θα βρούμε κάποια βρύση, όπου θα ξεδιψάσει ο διαβάτης και θα στηθούν γλέντια και πανηγύρια.
    Στην Κρυσταλλοπηγή (παλαιότερη ονομασία Σέλλιανη) Θεσπρωτίας, κοντά στην Παραμυθιά, βρήκα έναν πλάτανο, που στον κορμό του κάτι διαφορετικό "φώλιασε" κι έγινε η "ψυχή" του. Δε χρειάζεται πολύ για να "δεις" σ΄αυτό το άνοιγμα να σχηματίζεται μια γνώριμη γυναικεία βρεφοκρατούσα μορφή.
   Ο χρόνος και τα στοιχεία της Φύσης σμίλεψαν στον κορμό του πολυκαιρισμένου δένδρου ένα άνοιγμα. Τα υπόλοιπα τα ανέλαβε η φαντασία και η πίστη των ανθρώπων...   

Σάββατο 11 Αυγούστου 2012

Προάγγελοι του Φθινοπώρου

    Βρισκόμαστε στα μέσα Αυγούστου, αλλά τα πρώτα κίτρινα φύλλα των δέντρων κάνουν σιγά - σιγά την εμφάνισή τους, ενώ σε κάποιες περιοχές τα μολυβένια σύννεφα που συγκεντρώνονται και καταλήγουν σε σύντομες καταιγίδες, έρχονται να απειλήσουν την καλοκαιρινή ραστώνη, υπενθυμίζοντας την παροδικότητά της και προαναγγέλοντας την (ευπρόσδεκτη ή μη) έλευση του Φθινοπώρου.

Τετάρτη 8 Αυγούστου 2012

Στο ρυθμό των Ολυμπιακών αγώνων

     Οι Ολυμπιακοί αγώνες που διεξάγονται φέτος στη Βρετανική πρωτεύουσα  -όπως είναι αναμενόμενο- συγκεντρώνουν το ενδιαφέρον όλου του κόσμου. Αθλητές απο ολόκληρη την υφήλιο συναντώνται στην κορυφαία αθλητική διοργάνωση και με σύνθημα τη φράση "Citius, Altius, Fortius" δίνουν τον καλύτερό τους εαυτό. Εδώ βλέπουμε δύο αθλήτριες της συγχρονικής κολύμβησης που εισέρχονται στον αγωνιστικό χώρο.


     Με θαυμαστή τεχνική και απόλυτο συγχρονισμό κινήσεων εκτελούν το πρόγραμμά τους και στη συνέχεια κατευθύνονται προς την έξοδο.   
    Έχοντας ολοκληρώσει την προσπάθειά τους, αναμένουν με αγωνία τα ψωμάκ...εεε... τη βαθμολογία των κριτών.  

Τρίτη 7 Αυγούστου 2012

Στο ρου του Αράχθου

     Διήνυσε 110 χιλιόμετρα, ξεκινώντας από την βόρεια Πίνδο (οι πηγές του βρίσκονται στα όρη Λάκμος, Μιτσικέλι, Μαυροβούνι, Τζουμέρκα). Αντάμωσε τα νερά των παραποτάμων Βάρδα, Ζαγορίτικου, Μετσοβίτικου (Γέφυρα Μπαλντούμας) και σμίγοντας με τον Καλαρρύτικο ποταμό μπήκε ορμητικός στο εντυπωσιακό φαράγγι του. Γλίστρησε παιχνιδιάρικα κάτω από σπουδαία πέτρινα τοξωτά γεφύρια (55 καταμετρημένα, με πιο γνωστά το γεφύρι της Άρτας και το μονότοξο γεφύρι της Πλάκας) και συνέχισε προς τον νότο, εκβάλλοντας στον Αμβρακικό κόλπο.
    Ένα από τα σημαντικότερα ποτάμια της Ηπείρου και όγδοος μεγαλύτερος ποταμός της  Ελλάδας, ο Άραχθος διαρρέει ένα τμήμα του νομού Ιωαννίνων και ολόκληρο τον νομό Άρτας, υδροδοτώντας όλη την περιοχή και τροφοδοτώντας με τα πλούσια νερά του τα υδροηλεκτρικά εργοστάσια  Πουρναρίου και Αγ. Νικολάου.
    Τον συνάντησα λίγο πριν εκβάλλει στο μεγάλο Δέλτα με τους πλούσιους σε βιοποικιλότητα υδροβιοτόπους.  Είχε τόσα να μου διηγηθεί: μύθους για τη γυναίκα του Πρωτομάστορα του γεφυριού της Άρτας, ιστορίες  για σπουδαίους ηγεμόνες που επέτρεψε να διαβούν τα νερά του: τον Πύρρο -βασιλιά  των Μολοσσών- και τους Κομνηνούς Δούκες του Δεσποτάτου της Ηπείρου. Μου μίλησε με περηφάνεια για τα χρόνια πριν το 1912, όταν είχε την τιμή ν' αποτελεί το δυτικό σύνορο μεταξύ της ελεύθερης Ελλάδας και της παραπαίουσας Οθωμανικής αυτοκρατορίας...
    Καθώς ο ήλιος έφευγε, αφέθηκε στην υγρή του δόξα και με άφησε να αιχμαλωτίσω κάτι απ' αυτήν.

Παρασκευή 3 Αυγούστου 2012

Πέτρα και χρωστήρας

    Η "Οικία Ζορμπά", ένα από τα αξιοθέατα της Άρτας, βρίσκεται στον περιφερειακό δρόμο, δίπλα στο κτίριο της Μητρόπολης.

Είναι μια παραδοσιακή διώροφη κατοικία σε διάταξη Γ, κατασκευασμένη από πέτρα και μπαγδατί, με πλακόστρωτη αυλή.
   Περισσότερο ενδιαφέρον, όμως, έχει το πως παρουσιάζεται το κτίριο μέσα από την τέχνη της σπουδαίας ζωγράφου Ελένης Βαφιά. Η πέτρα εμπνέει και καθοδηγεί τον χρωστήρα σε ένα έργο υψηλής αισθητικής.  

Πέμπτη 2 Αυγούστου 2012

Φύλακας!

  "Σε έναν επαρχιακό δρόμο, όπως αυτός από τον Εμπεσό στη Γέφυρα Τατάρνας, δεν υπάρχει περίπτωση να σου κλέψουν το αυτοκίνητο!"  
  -Έτσι ε; Μην κοιτάτε που δεν έχει ρεζερβουάρ και μηχανή, ή που έχουν βάλει πέτρες στις ρόδες για να μην κυλήσει στην κατηφόρα. Αν δεν ήμουν εγώ να το φυλάω...