Σάββατο 12 Δεκεμβρίου 2015

Η ελευθερία της ανορθογραφίας!


  "Υπάρχει και φιλότιμοείναι ο τίτλος μιας ελληνικής κινηματογραφικής ταινίας (κωμωδία) της Φίνος Φιλμ του 1965 σε σκηνοθεσία Αλέκου Σακελλάριου, (βασισμένο στο έργο των Αλ.Σακελλάριου -Χρ.Γιαννακόπουλου), που σατιρίζει τα ήθη των πολιτικών και των συνεργατών τους. Όταν αναφερόμαστε σ' αυτή τη σπουδαία ταινία και δεν θυμόμαστε τον πρωτότυπο τίτλο της, οι περισσότεροι την λέμε "ο Μαυρογιαλούρος", από το όνομα του πρωταγωνιστικού ρόλου της ταινίας, τον οποίο ερμήνευσε μοναδικά ο Λάμπρος Κωνσταντάρας. Ο ήρωας -υπουργός δημοσίων έργων- Ανδρέας Μαυρογιαλούρος μοιράζει υποσχέσεις στο λαό, μη γνωρίζοντας τις απάτες των βοηθών του και του παραπολιτικού κυκλώματος. Όταν πλέον τις πληροφορείται, παραιτείται από ευθιξία και προσπαθεί να "ανοίξει τα μάτια" και του φίλου του, "υπουργού Κώστα" (τον υποδύεται ο Γιώργος Γαβριηλίδης). Εκείνος, επίσης ανίδεος για τις οικονομικές ατασθαλίες που γίνονται στο υπουργείο, διαβάζει μεγαλοφώνως την καταγγελία ενός πολίτη, που οι  σύμβουλοι του υπουργού τον ανάγκασαν να υπογράψει ψεύτικα τιμολόγια: "ο κάτωθι υπογεγραμμένος..., ιργάσθην εις το μαιευτήριον Πλατανιάς 16 μεροκάματα…" και γελώντας σχολιάζει: "χαχα, το ηργάσθην το έχει με γιώτα…». Τότε, ο "Μαυρογαλούρος" του απαντά: «Κι επειδή το’χει με γιώτα λες να κουράστηκε λιγότερο;» (στο σημείο 9'.10'' του βίντεο: https://www.youtube.com/watch?v=G7OzpZFk_dg ).
     Αυτός ο διάλογος μου ήρθε στο νου, όταν είδα την παρακάτω αγγελία, καρφωμένη σε στύλο της ΔΕΗ:
     Η -προφανώς- ηλικιωμένη κυρία που έγραψε την αγγελία, όταν πήγαινε στο σχολείο είχε να αντιμετωπίσει όλους τους -ανασταλτικούς για τη μόρφωσή της- παράγοντες, που είχαν προκαθορίσει την κοινωνική της θέση: "το νοικοκυριό είναι το σχολειό της. Τα γράμματα δεν είναι για τα κορίτσια!". Έτσι, δεν κατάφερε να μάθει τους κανόνες της Γραμματικής, ώστε να γράψει "ορθογραφημένα" την αγγελία της. Αυτό όμως δεν έκανε δυσνόητο το νόημα ή μη μεταδόσιμο το μήνυμα, ούτε εμπόδισε τις κοτούλες της να βόσκουν ελεύθερες και να κάνουν πεντανόστιμα κι υγιεινά τα αυγάκια τους, αφού έχουν τη σωστή φροντίδα από την "ανορθόγραφη" κυρά τους...!
    Τελικά, όλοι οι ορθογραφικοί κανόνες, που με πολύ κόπο (και χωρίς κανένα αντίκρυσμα) υποχρεωθήκαμε στο σχολείο να αποστηθίσουμε, σε τί μας ωφέλησαν; Το γεγονός ότι έμαθα πως οι λέξεις "έβδομος, Ελλάς κι  εξής γράφονται με δασεία" μου φάνηκε σε κάτι χρήσιμο στη μετέπειτα ζωή μου;  Το ότι έσπασα το κεφάλι μου να  μάθω πως "η προπαραλήγουσα ποτέ δεν περισπάται όταν η λήγουσα είναι μακρά", με έκανε καλύτερο και πιο ηθικό άνθρωπο; Επειδή σπατάλησα ώρες επί ωρών για να σκλαβώσω τη μνήμη μου με ένα κατασκευασμένο, αλλά όχι αναγκαίο σύστημα γραμματικών κανόνων, έγινα πιο ελεύθερος και συνετός πολίτης, ή έκανα πιο ξεκούραστη κι αποδοτική την εργασία μου;
    Εν τέλει, αντί της αγκυλωτικής τυπικότητας της ορθογραφίας, μήπως είναι προτιμότερη και γοητευτικότερη η "ελευθερία της ανορθογραφίας";