Τρίτη 7 Αυγούστου 2012

Στο ρου του Αράχθου

     Διήνυσε 110 χιλιόμετρα, ξεκινώντας από την βόρεια Πίνδο (οι πηγές του βρίσκονται στα όρη Λάκμος, Μιτσικέλι, Μαυροβούνι, Τζουμέρκα). Αντάμωσε τα νερά των παραποτάμων Βάρδα, Ζαγορίτικου, Μετσοβίτικου (Γέφυρα Μπαλντούμας) και σμίγοντας με τον Καλαρρύτικο ποταμό μπήκε ορμητικός στο εντυπωσιακό φαράγγι του. Γλίστρησε παιχνιδιάρικα κάτω από σπουδαία πέτρινα τοξωτά γεφύρια (55 καταμετρημένα, με πιο γνωστά το γεφύρι της Άρτας και το μονότοξο γεφύρι της Πλάκας) και συνέχισε προς τον νότο, εκβάλλοντας στον Αμβρακικό κόλπο.
    Ένα από τα σημαντικότερα ποτάμια της Ηπείρου και όγδοος μεγαλύτερος ποταμός της  Ελλάδας, ο Άραχθος διαρρέει ένα τμήμα του νομού Ιωαννίνων και ολόκληρο τον νομό Άρτας, υδροδοτώντας όλη την περιοχή και τροφοδοτώντας με τα πλούσια νερά του τα υδροηλεκτρικά εργοστάσια  Πουρναρίου και Αγ. Νικολάου.
    Τον συνάντησα λίγο πριν εκβάλλει στο μεγάλο Δέλτα με τους πλούσιους σε βιοποικιλότητα υδροβιοτόπους.  Είχε τόσα να μου διηγηθεί: μύθους για τη γυναίκα του Πρωτομάστορα του γεφυριού της Άρτας, ιστορίες  για σπουδαίους ηγεμόνες που επέτρεψε να διαβούν τα νερά του: τον Πύρρο -βασιλιά  των Μολοσσών- και τους Κομνηνούς Δούκες του Δεσποτάτου της Ηπείρου. Μου μίλησε με περηφάνεια για τα χρόνια πριν το 1912, όταν είχε την τιμή ν' αποτελεί το δυτικό σύνορο μεταξύ της ελεύθερης Ελλάδας και της παραπαίουσας Οθωμανικής αυτοκρατορίας...
    Καθώς ο ήλιος έφευγε, αφέθηκε στην υγρή του δόξα και με άφησε να αιχμαλωτίσω κάτι απ' αυτήν.

Δεν υπάρχουν σχόλια: