Τον Σεπτέμβριο του 1888 ο Vincent van Gogh φιλοτεχνούσε στην Arles της Γαλλίας έναν από τους πιο γνωστούς πίνακές του, το Café Terrace at night (ή Café Terrace on the Place du Forum). Λίγο αργότερα, σε μια επιστολή προς την αδελφή του, περιέγραφε με λόγια το τοπίο που είχε απεικονίσει: "κάποιοι άνθρωποι πίνουν στην αυλή. Ένα μεγάλο κίτρινο φανάρι φωτίζει το αίθριο, την πρόσοψη, το πεζοδρόμιο και ρίχνει φως στις πλάκες του δρόμου, που παίρνουν έναν τόνο ροζ-βιολετί... κάτω από ένα καταγάλανο ουρανό σπαρμένο από αστέρια...". 
Τα λόγια αυτά θυμήθηκα χθες, όταν αντίκρυσα το διπλανό νυκτερινό καλοκαιρινό τοπίο: ένα υπαίθριο καφέ, πλημμυρισμένο από φώτα και χρώματα που παρέπεμπαν σ' εκείνον τον πίνακα. Και τότε αισθάνθηκα το... καλλιτεχνικό κάλεσμα να μιμηθώ (θου Κύριε!) τον διάσημο Ολλανδό ζωγράφο κι -ίσως- να... κλέψω λίγη από τη δόξα του!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου