"Όντας βυθίση ο ήλιος"

Καλότυχοι οι νεκροί που λησμονάνε 

την πίκρα της ζωής. Όντας βυθίση 

ο ήλιος και το σούρουπο ακλουθήση, 

μην τους κλαις, ο καημός σου όσος και νάναι.

Τέτοιαν ώρα οι ψυχές διψούν και πάνε 

στης λησμονιάς την κρουσταλλένια βρύση· 

μα βούρκος το νεράκι θα μαυρίση, 

α στάξει γι᾿ αυτὲς δάκρυ όθε αγαπάνε.

Κι αν πιούν θολό νερό ξαναθυμούνται, 

Διαβαίνοντας λιβάδια από ασφοδίλι, 

πόνους παλιούς, που μέσα τους κοιμούνται.

Α δε μπορής παρά να κλαίς το δείλι, 

τους ζωντανούς τα μάτια σου ας θρηνήσουν: 

θέλουν - μα δε βολεί να λησμονήσουν.

 "Λήθη" Λορέντζος Μαβίλης (1860 – 1912) 

        Αφιέρωμα στον Λορέντζο Μαβίλη, ποιητή, εκπρόσωπο της Επτανησιακής Σχολής (ασχολήθηκε με το δύσκολο είδος "Σονέτο", δηλ δύο τετράστιχες και δύο τρίστιχες στροφές) και θερμό πατριώτη, ο οποίος στις 28 Νοεμβρίου 1912 πέφτει ηρωικά μαχόμενος κατά των Τούρκων, στην ορεινή θέση "Δρίσκος" πάνω από τα Γιάννενα, παίρνοντας μέρος στην προσπάθεια απελευθέρωσης της πόλης (κατά τη διάρκεια των Βαλκανικών πολέμων), ως εθελοντής του σώματος των Γαριβαλδινών.