Ωδή σ΄ένα όνειρο

Χθες βράδυ είδα ένα όνειρο,
που το στολίζανε τ΄ αστέρια τ΄ Αυγουστιάτικου ουρανού.
Κι αν να ξυπνήσω αποφάσιζα,
θαρρώ τον κόσμο των ονείρων θα εγκατέλειπε
και μπρος μου θα ζωντάνευε ατόφιο.

Πανώριο ήταν τούτο τ’ όνειρο,
τόσο όμορφο, που σκέφτηκα
πως δεν θα μπόραγε ποτές να γίνει αληθινό.

Χθες βράδυ είδα ένα όνειρο,
που έσβησε μπροστά στη σκέψη
πως η αυγή, δε θ’ άργειε να φανεί.

Ξανθό μου όνειρο, αιθέριο,
που οι νεράιδες σ΄ ύφαναν με περισσή μαεστρία.
Νεκρό κι ασάλευτο να σ’ αντικρίζω, δεν αντέχω.
Και στη θανή σου, όρκο μεγάλο παίρνω :
«Ποτέ να μην ονειρευτώ ξανά!…»