Μια ομάδα τσιγγάνων έχει κατασκηνώσει πρόχειρα. Ζαλισμένος από τον μεσημεριανό ήλιο κι από τις φωνές των παιδιών που παίζουν και πλατσουρίζουν στο νερό πιο πέρα, ο παππούς κάθισε σε μια καρέκλα κι έγειρε να ξεκουραστεί. Εκεί τον παρέλαβε στην αγκαλιά του ο Μορφέας. Κι άφησε λίγο τη φαντασία του ελεύθερη να ονειρευτεί...
Στην καρέκλα την παλιά με κατάσπρα τα μαλλιά
o γερο -παππούς κοιμάται μη μιλάτε– μη μιλάτε.
o γερο -παππούς κοιμάται μη μιλάτε– μη μιλάτε.
Μουρμουρίζει σιγανά μες στον ύπνο και γελά
Μη μιλάτε και ξυπνήσει, γιατί τ’ όνειρο θα σβήσει.
Μη μιλάτε και ξυπνήσει, γιατί τ’ όνειρο θα σβήσει.
Κι είναι τ’ όνειρο γλυκό κι είναι τόσο μαγικό:
ο παππούς βλέπει λιγάκι πως ξανάγινε παιδάκι.
ο παππούς βλέπει λιγάκι πως ξανάγινε παιδάκι.
Τι χαρά του! που και που, βλέπει ακόμα έναν παππού,
που τον εκρατά στα στήθια και του λέει παραμύθια.
που τον εκρατά στα στήθια και του λέει παραμύθια.
Στην καρέκλα την παλιά με κατάσπρα τα μαλλιά
ο γερο –παππούς κοιμάται μη μιλάτε– μη μιλάτε!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου